بوی پاییز می اید

بوی غربت

بوی جدایی برگ از درخت

دلم برای درخت میسوزد ان زمان که مرگ برگ را میبیند

مرگ تنها همدم تنهایی خویش

چه زود گذشت

فصل شور و عشق و حرارت فصل تابستان

و چه زود رسید

فصل جدایی ... تنهایی ... حسرت ... فصل پاییز

چه دلسنگ ان عابری که پا بر روی برگ می گذارد

و اه درخت را نمیشنود

من میدانم چقدر تنهایی درخت بزرگ است ...
 

        بار خدايا از كارهايي كه كرده ام به تو پناه مي برم:

       از اين كه وقتي كسي كار بدي كرده بود و خود ناراحت بود آن را به رخش كشيدم.

       از اين كه  براي كسي از روي كينه دعاي بد كرد يا نفرين كردم.

        از اين كه وقتي كنار فقيري رد می شدم خود را به نديدن زده و رد مي شدم.

         از اينكه از هنرم در راه خدا استفاده نكردم

         از اين كه به كسي بيش از اندازه اصرار كردم كه چيزي را بگويد، كاري بكند يا

         چيزي را نشانم دهد.

          از اين كه در غم ديگران شريك نبودم، بلكه از ناراحتي آنها خوشحال بودم.

         از اينكه احساساتم بر عقلم غلبه كرد.

         از اينكه خود را به زحمت نيانداختم  كه ديگران در آسايش باشند.

         از اينكه بدون فكر سخن گفتم.

         از اينكه كاري را براي عزيز كردن خود انجام دادم.

        از اين كه براي فخر فروختن چیزی یاد گرفتم..........

                                                                  آرزوي من اينست

كه دو روزه طولاني در كنار تو باشم فارغ از پشيماني

آرزوي من اينست 
يا كه شوي فراموشم يا كه مثل غم هر شب گيرمت در آغوشم

آرزوي من اينست
نرم و عاشق و ساده همسفر شوي با من در سكوت يك جاده

آرزوي من اينست
هستي تو ، من باشم لحظه هاي هشياري ، مستي تو ، من باشم

آرزوي من اينست
در شبي پر از رؤيا پيش ماه و تو باشم لحظه اي لب دريا

آرزوي من اينست 
زير سقف اين دنيا من براي تو باشم ، تو براي من تنها

انتظار تو فقط مال منه سهم من از تو افسوس ترو نداشتنه همه با هم دیگه هستن همه خیلیا رو دارن یکی هست که وقت گریه سر رو شونه‌هاش بزارن ولی من از همه دنیا ترو داشتم، ترو داشتم وقتی گریه میکردم سر رو شونت میذاشتم همه تنهائیامون مال هم بود ، مال هم بود هرچی باهم دیگه بودیم ، واسه من خیلی کم بود انتظار تو فقط مال منه سهم من از تو افسوس ترو نداشتنه داشتنه تو قوت پرواز برای این بال شکسته است بودن تو جرات لبخند صدای این لبهای بسته‌ است دارم از عطش میمیرم ، ابر من کجا میباری ؟ تن من خشکید و پوسید تو به سبزه‌ها میباری انتظار تو فقط مال منه سهم من از تو افسوس ترو نداشتنه

دیر کرده ای ... نه آسمان نشانه ای از تو می فرستد نه زمین رد پای تو را به من می رساند و من مسیر آمدنت آن قدر رفته ام و باز گشته ام که رد پای دلم مثل شقایقی بر جا مانده است. تا کی این گیسوان را شانه زنم و با نرگس و یاس و مریم بیارایم.تا کی این چین و چروک های چهره را با لبخند سردی بپوشانم؟تا کی این گریه های شبانه می توانند مانند رودی پر آب دریای دلم را سیراب کنند. تا کی باید پرندگان کوچه تنهایی ام یکی یکی پر بزنند و در آسمان بی کسی ام به دنبال تو بگردند. گل های پیرهنم پزمرده اند. هوای عاشقانه چشمانم بارانی است.دیر کرده ای و من این اضطراب و اشتیاق رابغض می کنم و دستان خسته ام را به پنجره می آویزم... ای دل ببین از پس سالها انتظار به اعتراف آمده ام. دوستت دارم .بیا و فاصله ها را کم کن...

این روزها جای خالی " تـو " را با عروسکی پر می کنم...

همانند توست ...

مرا " دوست ندارد "، احساس ندارد

! اما هر چه هست " دل شـکـســتـن " بلد نیست ...

چند روزی هست که نیستی...!!

همه جا را گشتم...

داخلِ تک تک فنجانها، دانه های قهوه را زیر و رو کردم...

تازه، لای کتابهای کتابخانه ی کوچکِ کافه را هم گشتم...

دود سیگارم هم از تو خبری نداشت و حتی دستمالهای رنگی...

فریـــادت زدم...

شنیدم که جواب دادی...

اگر اشتباه نکنم خیلی دور بودی، مثلا جایی که دیگر دستِ "من" به آن نمی رسید...!!

تو را تنها به کسی هدیه می دهم....

من تو را به کسی هدیه می دهم که از من عاشق تر باشد و از من برای تو مهربان تر.
من تو را به کسی هدیه می دهم که صدای تو را از دور، در خشم، در مهربانی،
در دلتنگی، در خستگی، در هزار همهمه ی دنیا، یکه و تنها بشناسد.
من تو را به کسی هدیه می دهم که راز معصومیت گل مریم و تمام سخاوت های
عاشقانه این دل معصوم دریایی را بداند؛ و ترنم دلپذیر هر آهنگ، هر نجوای
کوچک، برایش یک خاطره باشد.
او باید از نگاه سبز تو تشخیص بدهد که امروز هوای دلت آفتابی است؛ یا آن
دلی که من برایش می میرم، سرد و بارانی است.

ای.... ،ای بهانه ی زنده بودنم؛ من تو را به کسی هدیه می دهم که قلبش بعد
از هزار بار دیدن تو، باز هم به دیوانگی و بی پروایی اولین نگاه من بتپد.

همان طور عاشق، همان طور مبهوت و مبهم...
تو را با دنیایی حسرت به او خواهم بخشید؛
ولی آیا او از من عاشق تر و از من برای تو مهربان تر است؟آیا او بیشتر از
من برای تو گریسته است؟؟ نه... هرگز...هرگز
ولی، تو در عین ناباوری، او را برگزیدی...
می دانم... من دیر رسیدم...خیلی دیر...خیلی...
یك بار دیگر بگذار بی ادعا اقرار كنم كه هر روز دلم برایت تنگ می شود.
روزهایی که تو را نمی بینم، به آرزوهای خفته ام می اندیشم، به فاصله بین
من و تو،...

امروز کسی باش که واقعا ً آرزو داری ! مهربان، با گذشت، انعطاف پذیر، مدد رسان... رنج و   نگران را کنار بگذار و به لحظات زندگی چنان ارزش بده که آرزو داری. نیت، کلام، کردار وگفتارت را آرامش بده و اگر باورت نکردند، نهراس

* قلب من ، من هرگز تو را سرزنش و محکوم نخواهم کرد . هرگز از آنچه می گویی احساس شرم نخواهم کرد . می دانم که تو فرزند محبوب خدا هستی و او تو را در پناه پرتو عشق و جلال خویش می گیرد .

* قلب من ، من به تو ایمان دارم . من طرفدار تو هستم . همواره برایت دعا می کنم . دعا می کنم که به کمک و حمایتی که احتیاج داری ، برسی .

* قلب من ، من به تو ایمان دارم . معتقدم که تو عشقت را با هر کس که به آن نیاز داشته باشد یا شایسته اش باشد قسمت خواهی کرد . معتقدم که راه من راه توست و ما همراه هم به سوی روح القدس گام بر می داریم .

* از تو می خواهم به من اعتماد کنی . بدان که به تو عشق می ورزم و می کوشم که تمام آزادیی را که برای شادمانه تپیدن در سینه ام به آن نیاز داری ، به تو بدهم .

* هر کاری لازم باشد انجام می دهم تا هرگز از حضور من در گرداگردت احساس دلتنگی نکنی

خسته ام انگار صد سال پیاده راه آمدم
انگار صد سلسله کوه را روی شانه های نحیفم حمل کرده ام
انگار هزار سال پلک بر هم نگذاشته ام.
خسته ام آنقدر خسته ام که حتی نام خود را هم فراموش کرده ام و هیچ یادم نیست که برای اولین بار کدام گل را بوییده ام.
من شکل سنجاقکی راکه در کوچه ی کودکی بوسیده ام از یاد برده ام.
خسته ام انگار این جاده های سرد خاکی تمام شدنی نیست.
از دست زمین و آسمان دلگیرم و از درختانی که بی من سبز شده اند گله مند.
خسته ام اما نه آنقدر که نتوانم تو را دوست داشته باشم و از کنار نفس های گرمت بی اعتنا بگذرم.
بگو چقدر به انتظار بشینم که زمان از من عبور کند و ستاره ها شاهد خاموش شدن تک تک فانوس هایم باشند؟
چقدر پیراهن کدرم را در چشمه ی آرزو ها بشورم و روی طناب دلواپسی پهن کنم؟
اگر شوق رسیدن به دست هایت نبود هیچگاه آغوشم را نمی گشودم و اگر صدای گوشنواز تو نبود از گوشه ی تنهایی بیرون نمی آمدم.
اگر شوق دیدن چشمهایت نبود هیچگاه پلکهایم را بیدار نمی کردم و اگر نسیم حرفهایت نمی وزید معنای جهان را نمیفهمیدم.
من خسته ام اما نه آنقدر که نتوانم هرروز بربا شکوهترین قله ی زندگیم بایستم و همراه با ستاره ها و خورشید به تو سلام کنم...

عشق نيرويي وحشي است. اگر بکوشيم مهارش کنيم ،نابودمان مي کند.

اگر بخواهيم اسيرش کنيم ، ما را به بردگي مي کشاند .

اگر سعي کنيم آن را بفهميم ، در سرگشتگي و حيراني بر جايمان مي گذارد.

    چه حقير است اين عشق،
    گر بماند به ميان من و تو،
    خود بميرد در خود،
    گر ببندد در خود،
    و بماند به ميان من و تو .
    عشق در بسته ،
    ناسزايي ست به عشق همگان .
    او که سيبي را دوست مي دارد،
    به همه مهر مي ورزد.
    که همه از گوهريکتايند.

    من به خوبي مي دانم،
    که وراي من و تو ،
    هستي هست ،
    عشق ما مي ميرد،مگر آزادشود..
    رفتنت رنج من است ،
    رنج من عشق من است ،
    پس رهايت خواهم کرد ،
    که تو را آزاد دوست مي دارم ...

                                                                    پائولو کوئليو

کلاغ و طوطی هر دو سیاه و زشت آفریده شدند.

طوطی شکایت کرد و خداوند او را زیبا کرد ولی کلاغ گفت : هر چه از دوست رسد نیکوست

و نتیجه آن شد که می بینی.طوطی همیشه در قفس کلاغ همیشه آزاد

شاخه گل رزی که در زمان حیات به کسی می دهید
به مراتب بهتر از یک دسته گل ارکیده ای است که روی سنگ قبر او می گذارید . . .

نه تو می مانی نه اندوه

و نه هیچ یک از مردم این آبادی

به حباب نگران لب رود قسم

و به کوتاهی لحظه ی شادی که گذشت

غصه هم میگذرد.

آنچنانی که فقط خاطره ای خواهد ماند.

لحظه ها عریانند

به تن لحظه جامه ی اندوه مپوشان هرگز.

بیراهه رفته بودم،آن شب
دستم را گرفته بود و می کشید
زین بعد همه عمرم را
بیراهه خواهم رفت.

                                                                                                                          حسین پناهی

به یادتان می آورم که زیباترین منش آدمی محبت اوست.

سلام. امروز یکم فروردین اولین روز سال 91 عیدتون مبارک.سال خوبی داشته باشین....

خدا یا

مگذار دعا کنم

که مرا از دشواریها و خطر های زندگی مصون داری ،

بلکه دعا کنم تا در رویارویی با آنهابی باک و شجاع باشم ،

مگذار تا از تو بخواهم

 درد مرا تسکین دهی ،

بلکه توان چیر گی بر آن را به من ببخشی .